Wat mijn werk kenmerkt is dat ik bij alles wat ik doe met deelnemers naar buiten ga. 
Soms niet het hele traject omdat de training zich daar niet toe leent maar dan toch wel een onderdeel. Buiten heb ik een heel arsenaal van werkvormen tot mijn beschikking die ik inzet afhankelijk van het doel waarvoor we naar buiten gaan.
De vraag die ik vooral als opleider vaak krijg is `hoe krijg ik ze mee naar buiten? En als we dan buiten zijn hoe krijg ik ze zo ver dat ze iets gaan doen dat ‘anders’ is?` Met dat laatste wordt dan bv bedoeld een stilteoefening tijdens een excursie om mensen de ervaring mee te geven van de diepe stilte die er in een natuurgebied kan zijn waardoor je de natuurgeluiden beter hoort. 
Of je wilt als coach dat je cliënt een boom als spiegel voor zijn kwaliteiten gaat onderzoeken waardoor hij inzicht krijgt.
Mijn antwoord op die vraag gaat vooral over de houding die jezelf hebt ten opzichte van datgene wat je aan je deelnemers vraagt. Het regent en jij vindt het zelf niet zo leuk om naar buiten te gaan dan kan ik je verzekeren dat je uiteindelijk toch binnen blijft. Als jij als gids het stilstaan en met ogen dicht luisteren naar de natuur maar ‘gek’ vindt, dan lukt het je zeker niet anderen stil te krijgen. Als je denkt ‘oh jee, dat met die boom vindt mijn cliënt vast raar’, dan zal hij het ook niet echt gaan doen.
Met andere woorden als jij de overtuiging hebt dat je een meerwaarde hebt te bieden aan je deelnemer, dat zij er een prachtige ervaring rijker van wordt, dat het ten goede komt aan het leer en ontwikkelproces, dan straal je dat uit en doen mensen wat je vraagt. Het gaat om een intrinsieke motivatie.
Natuurlijk ga ik ook wel eens de mist in. Zoals die ene keer dat de buienradar maar buien bleef voorspellen en ik het moment van naar buiten gaan maar bleef uitstellen. Het werd een rommelige training waar het leerrendement lager was dan ik gewend ben. Overigens is het natuurlijk niet zo dat je altijd moet ‘doordrijven’ wat je thuis achter je computer bedacht hebt. De professionaliteit van gids, coach, trainer, therapeut…….is essentieel om ook te kunnen besluiten ´nee deze keer doe ik het anders blijf ik binnen en/of zet ik deze werkvorm niet in´.
Voorbeeld uit de natuur? Ken je die eendjes die uit het ei kruipen boven op een hoge richel aan een steile rotswand? Daarboven is niks voor ze te eten, dus moeten ze zo snel mogelijk naar het water 
beneden. Moeder vliegt naar beneden, ja zij wel, en roept haar kuikens en blijft dat aanhoudend doen. Uiteindelijk storten een voor een alle kleintjes naar beneden en herenigen zich met moeder die hen naar het water begeleid. Wat als die moeder daar boven op het nest was gebleven en had gezegd ‘ja kijk jongens, ik heb een beetje raar verzoek aan jullie, eigenlijk moeten jullie daar beneden zijn want hier is niks te eten, dus het zou misschien een idee zijn dat jullie je laten vallen van deze steile rots, ik snap dat het vervelend voor jullie is maar misschien ………….etc’?
