Het sneeuwt terwijl ik aan dit artikel begin. Voor de een een excuus om niet naar buiten te hoeven. Voor de ander een lonkend perspectief ¨als mijn werk af is mooi naar buiten!¨ En juist tegen die laatste categorie mensen zou ik het willen hebben. Want waarom wachten? Heb je niet een gesprek staan vandaag dat je net zo goed wandelend in de sneeuwbui kunt voeren?
Waarom zou je gaan wandelen in je werk? Daar kun je diverse argumenten voor bedenken. Allereerst zet het jezelf én je gesprekspartner natuurlijk in beweging en dat is al winst. We hebben voor ons welbevinden beweging nodig en waarom zou je dat niet combineren met je werk? Daarbij heeft ook je brein op zijn tijd zuurstof en beweging nodig om beter te functioneren. Nieuwe ideeën komen meestal pas als je ´iets anders doet´. Wandelen geeft je nieuwe ideeën en verhoogt daarmee de creativiteit. Wandelen bevordert de authenticiteit en openheid van mensen. Je hebt makkelijk contact met elkaar. Een natuurlijke omgeving heeft als voordeel dat de metaforen voor het oprapen liggen. En praten aan de hand van metaforen geeft verrassende inzichten. Buiten maak je meer gebruik van al je zintuigen en dat heeft een positief effect op het ontvangen en onthouden van de informatie in het gesprek. Kortom je zou wel gek zijn als je al deze positieve aspecten niet óók benut in je werk.
Terwijl je wandelt ben je ook nog mooi bezig om je maatschappelijk verantwoord (mvo) te gedragen. Ga maar na. Je bent samen in beweging, essentieel voor beider welbevinden. Het gesprek gaat dieper en zal meer effect hebben op de ontwikkeling van jullie beiden. Als je wandelt in een natuurlijke omgeving geeft het jullie ook een positieve natuurbeleving, noodzakelijk voor het draagvlak van een groene planeet. En last but not least gaan door het buiten wandelen je prestaties omhoog en is de mvo-driehoek van people, planet en profit rond. Koppel dit aan de bedrijfsdoelstellingen van mvo zoals ze zijn geformuleerd voor jouw bedrijf. Wandelend zakelijke gesprekken voeren is voor (bijna) iedereen haalbaar.
Wat zijn de drempels waar jij overheen moet wil je zakelijke gesprekken óók wandelend gaan voeren? Zijn het echte drempels of zitten ze vooral in je hoofd? En in hoeverre zijn echte drempels ook te slechten? Ik noem maar de voorbeelden van verkeerde schoenen en jassen bij tegenwerpingen als ´het regent´, ´het sneeuwt´, ´het is koud´. De beren in je hoofd zijn waarschijnlijk moeilijker te bestrijden.
´Ik krijg die collega echt nooit mee naar buiten´, ´ik kan buiten niet schrijven dus ook geen gesprek voeren´, ´ik kan iemand niet in de ogen kijken als ik naast hem loop en dat is toch essentieel in een goed gesprek´…..vul zelf maar aan.
Tip: begin gemakkelijk. Neem een collega mee naar buiten waarvan je weet dat die het ook een goed idee vindt. Experimenteer met een klein opschrijfboekje en een potlood, doet het altijd. Oefen met hem het praten over een metafoor die ergens symbool voor staat. Het brengt je gegarandeerd dieper naar de kern. Heb je een medewerker waarmee de gesprekken altijd erg moeizaam verlopen? Het kan hem juist helpen om te gaan wandelen zodat hij zijn verhaal kan vertellen zonder jou te hoeven aankijken. Het gesprek zal je verbazen.
Ook de jaarlijkse functioneringsgesprekken kun je (gedeeltelijk) buiten voeren. Er zijn enkele handige werkvormen die je daarbij kunnen helpen. Ik noem er hier een. Je zet een schaal uit van 1 tot 10, bv van de ene boom tot de andere. Je vraagt de medewerker daar te gaan staan waar hij vindt dat hij staat in de uitoefening van zijn werk. Daarna ga je wandelend met hem in gesprek over waarom het een X is en geen X-1. Je herhaalt steeds wat hij zegt en vraagt ´en wat nog meer?´ Daarna maak je weer een schaal en vraag je waar hij volgend jaar wil staan = Y. ´Wat is er nodig om van X naar Y te komen? Velen van jullie zullen deze werkvorm kennen en binnen gebruiken. Buiten is zoveel krachtiger omdat je letterlijk gaat staan waar je vindt dat je bent in je ontwikkeling en vervolgens een pad aflegt naar de score van volgend jaar. De beweging van verandering en ontwikkeling gaat al in je lijf zitten. Je voelt aan den lijve dat je er iets voor moet doen én dat het mogelijk is.
Wat let je nog om je gesprekken buiten te gaan voeren?
