In het vorige artikel ben ik geëindigd met de conclusie dat we een andere grondhouding tav de natuur nodig hebben dan de drie besprokenen als het er om gaat de verbinding te herstellen tussen mens en natuur. Ik besprak de despoot, de verlichte heerser en de rentmeester. Drie grondhoudingen waarbij de natuur duidelijk een ondergeschikte plaats heeft en de mens er boven staat. Hieronder het vervolg over de partner, de participant en de mysticus.

De partner gaat er van uit dat de behoeftes van de natuur gelijkwaardig zijn aan die van hem. Er is evenwicht tussen beide behoeftes. Dat kan alleen als de natuur ook een eigen intrinsieke waarde heeft, net als de mens. Bijvoorbeeld Indianen die dieren aanduiden met ´andere personen´ geven blijk van partnerschap. De mens kan voorwaarden scheppen zodat de natuur zich volgens eigen waarde kan ontwikkelen. [Lees meer…]