Mei, alweer in de 8e week van de intelligente lockdown. Mijn intelligentie bestaat eruit dat ik zo vroeg mogelijk en alleen ga wandelen. Niet veel mensen en wel veel vogels hoor- en zichtbaar. Geen straf dat alleen wandelen, meer een verworvenheid, een uiting van mijn vrijheid. Ik alleen in de natuur. 
Dat opgaan in de natuur is ‘normaal’ datgene wat ik in al mijn werk wil overdragen. Of het nu gaat om natuurgidsen opleiden om hun deelnemers de natuur écht te laten ervaren, coaches een ervaringstraining geven zodat zij de natuur óók in kunnen zetten, of om mensen in een filosofische wandeling die een natuurervaring meekrijgen ter inspiratie voor verder nadenken. Mijn achterliggende visie is steeds dat een positieve natuurervaring leidt tot een grotere betrokkenheid bij de natuur, bij jezelf en bij de ander.
Omdat we nu niet met groepen filosofisch kunnen wandelen zetten wij elke maandag, woensdag en vrijdag een filosofische en/of natuuropdracht op facebook. Deze week geïnspireerd door de filosoof Rousseau. Ik las in Wandelen, een filosofische gids, van Frédéric Gros het volgende citaat van Rousseau uit zijn De bekentenissen:
“Nooit heb ik zoveel gedacht, zo bewust bestaan en geleefd, nooit ben ik, als ik het zo mag zeggen, zo mezelf geweest, als tijdens de reizen die ik alleen en te voet heb gemaakt.”
Herkenbaar? Ook al gaat het niet direct om reizen maar om kortere wandelingen?
In zijn latere jaren is Rousseau op zoek gegaan naar zichzelf, naar zichzelf zoals hij van nature is. Hij maakte ver van de bewoonde wereld eindeloze wandelingen in de bossen, dwaalde, verdwaalde en stelde zich vragen. Frédéric Gros schrijft: “Je moet een hele tijd wandelen om weer van jezelf te houden (…) Aan het eind van zo’n wandeling is een mens beter in overeenstemming met zichzelf.”
Mocht je dit helemaal niet herkennen dan nodig ik je uit om van deze tijd gebruik te maken en het te gaan onderzoeken. Stel jezelf vragen over wie je echt bent en wat je echt zinvol vindt en ga alleen wandelen in de natuur. Veel plezier en ontdekkingen!
